Edukacja kota: nagrody czy kary?

Nauka
Uczenie się to zmiana zachowania w wyniku doświadczenia. Jest to powszechna cecha wspólna dla wielu istot żywych, w tym dla kota. Dokładniej rzecz biorąc, jest to zdolność do rozumienia, w jaki sposób wydarzenia są ze sobą powiązane i jak wyciągać z nich wnioski. Już w czasie trwania ciąży, dzięki narządom zmysłów, kot odkrywa i poznaje nowe informacje o świecie zewnętrznym. W okresie wzrostu kociak, podobnie jak dzieci, przechodzi przez specyficzne momenty w rozwoju układu nerwowego, zwane okresami wrażliwości. Wszystko, co mały kotek odkrywa, zwłaszcza w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia, wzbogaca jego indywidualną "bazę danych". Przedmioty, hałasy, zapachy, ludzie, inne koty, psy i wiele innych rzeczy są przez kociaka badane i zapamiętywane, aby w przyszłości nie bał się ich. Niezbędna jest rola wychowawcza matki. Maluch musi umieć panować nad swoimi emocjami w okresie wzrostu, aby w pełni wykorzystać swój potencjał uczenia się. Nauka odbywa się tylko wtedy, gdy emocje są doświadczane ze "średnią" intensywnością. Koty są w stanie uczyć się przez całe życie, nawet w okresie starości.


Kształcenie kota
Jak podaje słownik, słowo "edukować" wywodzi się z łacińskiego "ex - ducere", co oznacza „wyciągać coś z kogoś”. Proces edukacyjny rozwija i doskonali umiejętności jednostki, uwzględniając charakter danego podmiotu. Jest to droga, która ma sprawić, że coś, co jest "ukryte", stanie się widoczne. Wychowanie nie oznacza przekształcania kota zgodnie z życzeniem opiekunów ani eliminowania tego, co im się nie podoba, ale towarzyszenie małemu kotu w jego rozwoju poprzez pełne wydobycie jego osobowości. Często wydaje nam się, że grzeczny kot to spokojne, ciche zwierzę, które nie przeszkadza nam w pracy czy odpoczynku, pozwala się głaskać, gdy tego chcemy, lub bawi się, gdy mamy dla niego czas wolny. Zwykle jest to opis maskotki, a nie żywego kota!


Uczenie kota: nagrody i kary
Karanie polega na dodaniu bezpośrednio po wystąpieniu jakiegoś zachowania czegoś, co doprowadzi do zredukowania tego zachowania w przyszłości (np. podniesienie głosu, klaps, odizolowanie kociaka). Bodziec ten wywołuje negatywne emocje związane ze strachem, co nie tylko utrudnia naukę, ale może również sprowokować kota do zachowań agresywnych i uznać to jako normalny sposób komunikacji. Kary sprzyjają również powstawaniu relacji opartej o konflikt. W rodzinie kot jest traktowany jako dziecko i podąża za przykładem rodziny ludzkiej. W tej sytuacji mały kot uczy się używać "siły" do rozwiązywania problemów. Nie da się określić progu, poniżej którego karę można by uznać za akceptowalną. Przemoc jest zawsze i w każdym przypadku niedopuszczalna i narusza prawo jednostki do poszanowania jej integralności fizycznej i psychicznej. Zwierzęta są nie tylko istotami zdolnymi do odczuwania, ale także rozumieją otoczenie i muszą być szanowane, dlatego należy unikać stosowania przemocy, która nie może być uznana za dopuszczalną formę edukacji.
Z kolei edukacja oparta na pozytywnym wzmacnianiu pozwala na szybsze i łatwiejsze uczenie się. Spojrzenie, pieszczoty, troskliwy ton głosu czy smakołyk to nagrody, które zachęcają do nauki.
Oto, co należy zrobić:

• Zaleca się skupianie uwagi na tym, co kotek robi dobrze, a nie na tym, co robi źle.
• Chwal i nagradzaj małego kotka, gdy zachowuje się dobrze.
• Kiedy kociak robi coś złego, członkowie rodziny mogą krzyknąć "No dalej... co ty robisz?!" i przedstawić realną alternatywę.

Na przykład, jeśli nie chcemy, aby maluch oddawał mocz na naszą ulubioną sofę, należy umieścić drapak w pobliżu sofy, aby zwierzę mogło wyrazić swoje naturalne odruchy bez uszkadzania mebli. W przypadku, gdy kot wskakuje na stół, aby z bliska obserwować, co dzieje się podczas posiłku, możemy mu zaproponować, aby usiadł na wysokim stołku.

Jeśli potrzebujesz pomocy, zwłaszcza w żywieniu kociaka, możesz zawsze skorzystać z bezpłatnych konsultacji dietetyka zwierzęcego:

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ